به گزارش خبر۲۴،در جهان صنعت امروز، یکی از مهم‌ترین مؤلفه‌های حفظ پایداری عملیاتی و ایمنی در واحدهای فرایندی، توانایی تشخیص نشت در سامانه‌هایی است که تحت فشار بالا فعالیت می‌کنند. مخازن تحت فشار ــ از جمله راکتورها، مبدل‌های حرارتی، خطوط انتقال گاز و نفت، و منابع ذخیره‌ای گازهای فشرده ــ در بطن بسیاری از صنایع راهبردی جای دارند و کوچک‌ترین اختلال در عملکرد آن‌ها می‌تواند به فجایع فنی، اقتصادی و حتی انسانی منجر شود. به همین دلیل، علم مهندسی به‌دنبال روش‌هایی بوده است که بتواند با دقت و حساسیت بالا، کوچک‌ترین نشت‌ها را در این سامانه‌ها شناسایی کند، آن هم پیش از آن‌که به مرحله بحرانی برسند. یکی از پیشرفته‌ترین و دقیق‌ترین روش‌هایی که در چند دهه اخیر جایگاه ویژه‌ای یافته، بهره‌گیری از ایزوتوپ‌های رادیواکتیو یا به‌اصطلاح، رادیوایزوتوپ‌هاست.
رادیوایزوتوپ‌ها با تکیه بر اصول فیزیک هسته‌ای و خاصیت تابش یونیزان خود، این امکان را فراهم می‌کنند که بصورت غیرمخرب، با نفوذ بالا و بدون نیاز به تماس مستقیم، بتوان نشت‌های احتمالی را در ساختارهای پیچیده و لایه‌های متعدد شناسایی کرد. این روش در کنار سایر فناوری‌های پیشرفته مانند تحلیل طیفی، تصویربرداری هسته‌ای، و آشکارسازهای دیجیتال، امروزه یکی از ستون‌های ایمنی صنعتی به شمار می‌آید. یادداشت حاضر، با نگاهی تحلیلی، به بررسی ابعاد مختلف کاربرد رادیوایزوتوپ‌ها در تشخیص نشت در مخازن تحت فشار می‌پردازد و تلاش دارد تصویری دقیق از ظرفیت‌ها، چالش‌ها، تجارب جهانی، و امکان‌سنجی بومی‌سازی این فناوری در کشور ارائه دهد.
